zaman

23 yaşındayım.
Bir çok insan için genç denilebilecek bir yaş.Aslında benim için de öyle.Yalnızca ne zaman 23 oldum? Ne zaman bu kadar büyüdüm? Zaman nasıl çabuk geçti? Bu soruların cevabını bulamıyorum tek derdim ve sıkıntım bu.
Elimde ne var diye baktığım zaman sevdiğim ve yanımda oldukları için binlerce kez mutluluk duyduğum güzel bir ailem var.
Severek gidip geldiğim bir işim var.
Dostlarım var,milyonlarca da arkadaşım var..
Ama geçmişe dönük pişman olduğum tek şey üniversite zamanlarım. Koskoca 4 yılı saçma sapan bir şekilde bitirmiş,mezun olmuşum.. Pişmanlıklarım da cabası.
Kısacası hayatından hangi bölümü çıkarmak istesen deseler,sanırım bu üniversite yıllarım olur.O 4 sene hiç yaşanmamış olsaydı demek de istemiyorum aslında.Zira yaşanmamış olsaydı ben,bugünkü ben olmazdım belki de..
Saçma sapan insanlarla dolmuş taşmış hayatım o zamanlar.Hepsi de çok şey öğrettiler bana sağ olsunlar. Gerçekten istediğim şeyler için çaba sarf etmeyi öğrendim. Çabamı hak etseler de etmeseler de elimden geleni yapmayı öğrendim. Benim olmayanı kabullenmeyi öğrendim. Yeri geldiği zaman konuşmayı,yeri geldiği zaman da susmayı öğrendim. İstenmediğim zaman gitmeyi öğrendim. Kimin gerçek sevgiyi hak edip etmediğini öğrendim.
Sanırım onlara olan tek borcum bu.
18 yaşında "üniversiteyi kazandığımda mezun olunca 22 yaşında olacağım ohooo" diyordum.Ve kendimce gelecek planları yapıyordum.O gelecek planları yavaş yavaş gerçek oluyor şimdi ve ben hayranlıkla bunu izliyorum.Demek ki hepsinin bir vakti varmış.Acele etmeye gerek yokmuş.
Tek bir eksiğim var ve o da gerçek olacak.Yalnızca biraz vakti var.Öyle bir olacak ki hem de beklediğime değecek."İyi ki" diyeceğim,"İyi ki beklemişim.."

Beklediklerinizin size gelmesi dileğiyle..