ilginç ruh hallerindeyim

bu geceki ikinci yazım.neler oluyor bilemiyorum.ama formumdayım bugün belli.neyse.
ben bugün hala oldum bu arada.not olarak geçelim bunu da.

pazar günü annem ve babam beni görmek için yanıma geldi.nasıl mutlu oldum böyle ben.yüzümde güller açtı.sonra o güller,onlar gidince gözyaşlarımla sulandı orası ayrı.

neyse.

en sevdiğim yanım artık hiç birşeyi eskisi kadar kafama takıp da kendimi üzmemem.demek ki artık büyüyorum.misal bugün en yakınlarımdan biri beni üzdü.ama ben o kadar da etkilenmedim.yuttum gitti.demek ki neymiş büyüyormuşuz zaman geçtikçe.

ben bazen böyle yazılar yazıyorum hayatımda olmayan şeylerle ilgili.ama onların hepsi empati.empati kurmakta üzerime tanımam gerçekten.o yüzden başkalarının hislerini döküyorum bazen.onların yaşadıklarından yola çıkarak yazıyorum.aslında güzel bişey.bana malzeme çıkıyor.çünkü hayatımda yazı veya şiir yazacak kadar olağanüstü bi durum olmuyor hiç.olmadı.olmayacak da biliyorum.fazlasıyla düz bi insanım çünkü.hayatım düz yani.normal.olması gerektiği gibi.memnunum da böyle ben aslında.neyse.

şimdi bi öğrenci evinden kaleme alıyorum bunları.
ev sahibi de pinti mi pinti.cimri mi cimri.kalorifer yakmıyor kadın yahu.donuyoruz bildiğin.

bi arkadaşım var benim çok severim onu adı befe.candır o.bitanedir.dertli bu aralar.kıyamam.çok paraleliz zaten biz onla.

arada saçmalamalı,melankolikli yazılar yazsam da genel olarak iyi ve mutlu bi insanım.kendimi seviyorum.ailemi seviyorum.dostlarımı seviyorum.teşekkürler...

kendimi anlatma çabam da nedir bilemedim.takıntılıyım bu konuda.kendimi tam ifade edemediğimi düşününce sinirleniyorum.napayım.anlatmaya çalışıyorum daha derinlemesine.sonra ya daha çok batırıyorum ya da başarıyorum.zaten iki seçenek var.saçmaladım evet.

saçmalamalarım sürecek.
böyle de kendimle barışık bi insanım.
her halimle seviyorum kendimi ama ben.

dinlediğiniz için teşekkürler..

melankolik

çok küçükmüşüm ben meğer.ufacık bi olay karşısında bile kırılabiliyormuşum.ben kendimi olgun,güçlü,kocaman yürekli biri sanırdım bugüne kadar.ama değilmişim.
kaçıyorum herşeyden.ucak bi zorluktan,engelden,engellerden..
koruyorum kendimi herkesten,herşeyden.
kimse bana yardım edemez,ben kendi kendime yeterim diyorum hep.ama yetmiyorum yetemiyorum.yetişemiyorum..
başedecek gücüm yok.yapamıyorum.
düşsem kim kaldıracak beni.artık düşünce kendimi toplayamamaktan da korkuyorum.
düşmekten de korkuyorum.herkesten korkuyorum.
kendim gibi davranamıyorum artık.ben böyle değildim.olmamalıyım.
küçüğüm..
büyümemişim.sadece yaşlanmışım.kendimi yaşlandırmışım.düşünerek,kendimi yorarak.
elimde sadece yorgunluklar var.
kurtulamıyorum hiç birinden.
büyümek istiyorum ben.olgunlaşmak.yorulmadan sakince yaşamak.
kendimi,çevremdekileri kaybediyorum yaptıklarımla.üzüyorum.çok üzüyorum.
sonra üzdüğüm için yine üzülüyorum.
yani hep ben üzülüyorum.
belki de bi kısır döngü.
unutulmaktan korkuyorum.sevdiklerimi kırmaktan korkuyorum.ama kırıyorum.hep korktuğum başıma geliyor.daha doğrusu korktuğumu başıma ben getiriyorum.
değer veriyorum.değer versinler istiyorum.ama üzüyorum.yine üzüyorum.hep üzüyorum.sonra üzülüyorum.
ben aslında iyi biriyim.üzmek istemiyorum.
ne olur yapmayın.beni anlayın.ben böyleyim.içimdekiler kolayca çıkmıyor dışarı.çıksa da yanlış bi şekilde yansıtıyorum.
özür dilerim sevdiğim insanlar.yapmayın sevdiğim insanlar.beni yalnız bırakmayın sevdiğim insanlar.
sizi seviyorum sevdiğim insanlar.benimle olun hep.bırakmayın.

Kalbim Ege'de kaldı

yazı yok.sadece bu şarkı yeter bence.