Eski ben..

Duygularımın yoğun olduğu bir zamandayım yine,sanıyorum ki. Öyle ki ne yapacağımı bildiğim halde kılım bile kıpardamıyor bazen. Çünkü artık bir şeyler yapmaya ne halim var ne de gücüm. Ayrıca hiçbir şey için sabrım olduğu da söylenemez. Kendimi en yakın sağlık kuruluşuna götürmek istiyorum böyle zamanlarda.
                Boş zamanlarımda kendimi meşgul eden hiçbir şey yok. İyi mi kötü mü bilemedim. Son sınıf olmamdan dolayı kafamı kurcalayan binlerce soru var. Biri bana dev ekran televizyonda önümüzdeki 10 yıl içinde neler yaşayacağımı izletse benden mutlusu olmaz sanırım. Düşündüm de dev ekran olmasa da olur.

Yapacağım binlerce şey var, daha doğrusu yapmam gereken. Ama hepsinden kaçıyorum. İçimden gelmiyor. Bu durumdan kurtulmamı sağlayacak birine ya da bir şeye ihtiyacım var.

-O şey ne zaman gelecek ?

-Beni ne zaman eski ben yapacak ? Bilmiyorum. Belki de hiçbir zaman “eski ben” diye bir şey olmadı. Ben hep böyleydim. Bilemiyorum… Tek bildiğim “olağanüstü mutluluk” durumunu yaşamak istediğim. Her gün aklıma gelen o gelecek planlarımı sorunsuz uygulamak istediğim.

Yazmayalı çok uzun zaman olmuş, şu an fark ettim. Beni yazmaya iten gücün ne olduğunu da bilmiyorum. Aklım karışık, beynim karışık, içim karışık. Ne yapacağımı bilmiyorum. Uyumak istiyorum sadece. Bolca uyumak, saatlerce uyumak. Rüya görmek, iyi rüyalar, güzel rüyalar..

Yazmak insanı rahatlatıyor sanırım biraz.

Rahatladım mı acaba ? Bunu da bilemiyorum.

İyi geceler..

6 Mart 2012  01:01