"U" dönüşü

Bugün geleceğim hakkında güzel planlar yaptım.
İşin en güzel yanı da şu ki yapar yapmaz umutsuzluğa kapılmadım.Yani yapabileceğime inanıyorum.Normalde ben plan yapıp "off yaa bunu yapamam ki ben" deyip vazgeçen bi insanım.Genellikle bu böyledir.Ama bu sefer olmadı.Bu sefer farklı olacak sanırım.
Ha yalnız şöyle bişey var;planlarım resmen u dönüşü yaptı.O kadar söyleyim.Önceden işte efendime söyliyim bi Ankara'da yüksek lisans,işte efendime söyliyim yüksek lisansımı yaparken çalışmak falan vardı.Ama artık yok.Direkt olarak iş hayatına atılarak kendime yepyeni bi düzen kurmayı hedefliyorum.En kısa zamanda hayata geçirmeyi diliyorum.Ayrıca şehrimden ayrılmak gibi bi niyetim de yok artık.Evimde,sevdiklerimle,beni sevenlerle,ailemle,İzmir'de olucam.
Planlarımdaki u dönüşünün sebebini oturup uzunca anlatmak içimden gelmiyor.Sebepler bende kalsın.Zaten o kadar da önemli değil.

Dün Ankara'da yaşadığım ilginç bi olayı paylaşmak istiyorum.
Saat 8 civarlarında 442 numaralı otobüse bindim,havaalanına giden otobüs.Otobüste kimse yok,bomboş.Şoför,ben bir de ortayaşlı bi amcayla teyze var.Ulus'tan genç bi çocuk bindi elinde iki bavulla.Ben de arka taraflarda oturuyorum cam kenarında,kafamı cama yaslamışım yolu izliyorum.Geldi önüme oturdu.Dönüp dönüp camdan yansımama bakıyo.Ben bi rahatsız oldum tabii.Hani bişey derse "noluyoruz arkadaş hayırdır ne ayaksın" falan dicem.
Neyse
Döndü bana dedi ki "Siz iyi misiniz?" şaşırdım kaldım."Evet iyiyim bi sorun mu var?" dedim."İyi görünmüyorsunuz yardıma ihtiyacınız var mı?" dedi."Teşekkür ederim sağolun ama iyiyim ben bi sorun yok." dedim.
Sonra da inmeden önce "Nereye gideceksiniz?" dedi.İzmir dedim.Ben de İstanbul dedi.halbuki sormamıştım.İndikten sonra da "Görüşmek üzere iyi yolcuklar." dedi.Teşekkürler,size de dedim ayrıldık.
Neden böyle bişey yaptı,nerden çıkardı bilemiyorum.Belki beni dalgın görmüştür,ya da yüzüm asıktır falan..Oraya takılmadım.Ama ilgimi çeken şu ki,tanımadığı insanların durumuyla ilgilenen,iyi insanların hala var olduğu.

Esenlikler dilerim efendim.